ROBOCOP HEEFT NU OOK EEN RECHTSE DIRECTE 

Na veertig jaar had Rommers zijn hand terug maar het piekeren bleef. ,,Uit het niets kwamen de flashbacks weer terug. Van de knal, van de rit naar het ziekenhuis en van mijn moeder die ik op de gang van het ziekenhuis hoorde gillen. Een vriend vroeg me of boksen misschien iets voor me was. Ik had er nooit aan gedacht maar nu heb ik spijt dat ik niet tien jaar geleden al begonnen ben. Het geeft een ongelofelijke ontlading maar het stimuleert ook de prikkels waarmee ik mijn bionische hand aanstuur.”

Twee keer trainen

Twee keer per week traint Rommers tegenwoordig bij Fidan Gym aan het Willaertplein in Eindhoven. Dikke tape zorgt ervoor dat de handschoen goed aan zijn stomp blijft zitten. Zijn rechterarm zonder hand is wat korter maar dat beperkt de Riethovenaar naar eigen zeggen niet bij het uithalen. Boksen mét de bionische hand kan volgens Rommers niet. ,,Het mag niet volgens de reglementen maar ik ben bang dat ik de hand ook zou beschadigen.”

Want hoewel de 20.000 euro dure hand een hoogstaand stukje techniek is, blijft deze vatbaar voor storingen. En je moet hem niet vergeten aan de oplader te leggen, zo constateerde Rommers ooit bij de Albert Heijn. ,,Ik pakte een winkelwagentje maar toen ik los wilde laten was de batterij op. Toen heb ik het winkelwagentje met de hand er nog aan vast moeten achterlaten om thuis een oplader te halen.”

Robocop

Rommers denkt nog wel eens terug aan die eerste dagen in het ziekenhuis. ,,In de hal kwam ik een vrouw tegen, een echte Rotterdamse. ‘Wat heb jij nou gedaan met je hand?’, vraagt ze. Ik leg uit en ze zegt: ‘ach jongen, dat maakt toch niks uit. Je moet maar denken, je kop zit er nog op’. Toen was ik heel boos maar inmiddels begrijp ik dat ze gelijk had. Als ik bij het revalidatiecentrum jongens zie die tot hun nek verlamd zijn besef ik hoeveel geluk ik eigenlijk gehad heb. Toen ik nog een rubberen hand had, voelde ik me vaak echt nagekeken. De bionische zorgt vooral voor verwondering. Robocop noemt de jeugd me wel eens.”